Deel 4: Als jonge vrouw in de techniek: het familiebedrijf overnemen!

Het bedrijf bestond natuurlijk al toen Marlon geboren werd. En zolang als ze zich kan herinneren is KMWE Toolmanagers altijd het middelpunt van onderwerp geweest. Maar is een mannenwereld als de techniek wel een plek waar een jonge vrouw zich thuis kan voelen?

“Het was altijd een mannenwereld, die ver van me af stond. Waar ik als klein meisje helemaal geen interesse in had. Ik wilde graag mijn eigen verhaal kwijt, waar ik mee thuis kwam. En dat was natuurlijk een heel ander verhaal.” Je kon al vroeg merken dat dat voor Jorg anders lag. Die had interesse in het bedrijf, wilde alles weten. Marlons interesses lagen ergens anders. Daarom is ze, los van het familiebedrijf, eerst haar eigen weg in geslagen.

Start in de zorg

“Mijn droom was om chirurg te worden. Dat is het niet geworden, maar ik ben wel op m’n 15de in de zorg gaan werken en ik vond het fantastisch. Ergens anders mijn eerste werkervaring opdoen zonder familie om je heen, dan moet je echt je mannetje staan. Daar heb ik heel veel van geleerd.” Door veranderingen in de zorg kon ze niet meer de zorg bieden, zoals zij dat wilde. Wat ze daar aan eerste werkervaring heeft opgedaan, heeft ook echt bijgedragen aan de invulling van haar functie nu. De onzekerheid van vroeger heeft daardoor plaats gemaakt voor het gevoel van zekerheid dat ze op haar eigen benen kan staan en nu doorgroeit als HR manager en directielid.

Toen ze haar draai niet meer kon vinden in de zorg, vroeg Corné haar om eens te komen kijken bij het familiebedrijf. Dat heeft ze toen gedaan. “Ik heb toen kunnen proeven wat er binnen KMWE Toolmanagers op alle verschillende afdelingen allemaal gedaan werd. En dat maakte het allemaal juist weer heel leuk en interessant!”

Marlon en haar collega Mart

Een nieuw weg die beter paste

Op 1 oktober 2014 startte Marlon bij KMWE Toolmanagers. Daar begon ze weer helemaal onderaan aan in een nieuwe uitdaging en in een nieuwe branche. “Ik startte op de afdeling Verkoop binnendienst en dat was best lastig met alle ingewikkelde vragen. Ook omdat ik toen nog geen kaas had gegeten van de hele techniek. Ik hield me vooral bezig met levertijdcontrole en binnenkomende goederen verwerken. Daarna steeds meer met de orders.”

De overgang van een vrouwenwereld naar een mannenwereld was ook heel duidelijk. Toch wist ze al snel haar stempel hierop te drukken door meer sociale eenheid te creëren tijdens bijvoorbeeld de pauzes. Dat had toen wel een beetje de gezellige, ‘vrouwelijke touch’ nodig. Bij het familiebedrijf vond ze een fijn werkritme dat echt beter bij haar paste. De collega’s hebben haar ook vanaf het begin warm ontvangen en gelijk opgenomen als één van de collega’s. “Achteraf gezien had ik mijn start weer precies zo gedaan. Op die manier heb ik heel veel geleerd van techniek. Ik snap nu een redelijk groot deel van hoe onze gereedschappen in elkaar zitten. Dat is erg waardevol. Met de ervaring als routerijder maakte ik het plaatje compleet.

Er zijn nu de eerste stappen gezet en er worden verdere stappen gezet richting de nieuwe directie. Maar dat is niet altijd vanzelfsprekend geweest. Marlon heeft altijd gezegd “Ik wil het niet.” Dit puur om het feit dat ze het een gigantische verantwoording vond. Zoals al Corné in zijn verhaal al aangaf, gaf hij ook duidelijk aan Marlon aan: “Je bent niet verantwoordelijk voor 1 persoon, 1 medewerker, maar voor een heel gezin dat daarachter zit.” Die verantwoordelijk was iets waar ze zich erg goed bewust van was. Toch besloot ze de geboden kans met twee handen aan te grijpen. Trots op het feit dat ze deel uitmaakt van de 4de generatie binnen het bedrijf. Gesterkt door het feit dat ze de uitdaging samen met haar broer aanging.

Sterke karakters, eigen wegen

Over het algemeen ervaart ze de begeleiding door haar ouders als fijn, maar toch ook niet altijd prettig. “Je wilt ook wel eens helemaal je eigen pad volgen en als het ware struikelen en niet opgevangen worden vlak voordat je struikelt. Grote vraagstukken worden altijd samen overlegd, maar bij de kleinere overwegingen voelt dat soms als frustrerend.” Dat wordt onderling dan weer besproken en opgelost.

Toegegeven, het botst ook niet in de laatste plaats omdat Corné en Marlon gewoon ook qua karakter zo op elkaar lijken. “Als iemand hetzelfde karakter hebben, dan zijn mijn pa en ik het. We hebben allebei graag gelijk!” Mooi om die herkenning in elkaar daarin ook weer te zien.

Marlon als baby

De broer-zus-band

Samenwerken met een broer of zus kan het makkelijker maken of het juist uitdagender maken. De samenwerking met Jorg gaat heel goed. Ze hebben beide hun eigen taken en dat is ook belangrijk. Jorg heeft zijn deel en Marlon heeft haar deel. Eén keer in de week zitten ze samen voor overleg en dat werkt heel goed.

Natuurlijk was er vroeger onenigheid. “Tussen welke broer en zus is er geen onenigheid, maar je wordt volwassen en krijgt hetzelfde doel en als Jorg ergens mee komt dat luister ik en andersom. Je helpt elkaar verder!”

Werk en privé

Werk en privé gescheiden houden is vooralsnog geen probleem. Dat lukt goed. In haar partner Niels vindt ze een hele goede steun. Er is ook bewust voor gekozen om hem er niet ook bij te brengen om dit gescheiden te kunnen houden. Het familiebedrijf blijft hoofdonderwerp als ze samen zijn, maar er is ook nog zoveel meer te bespreken. Daar moet ook de ruimte voor blijven.

Zelfs opa praat nog altijd heel veel over het bedrijf. Maar ze betrapt zich er zelf ook op. Het is snel en makkelijk besproken als je elkaar ziet. Ze is zich er wel van bewust dat ontspanning ook zeer belangrijk is. Dat is iets dat haar ook goed af gaat. Ze gaat dan koken, hardlopen, paardrijden of met vrienden weg. Maar ze zal ook altijd tot op bepaalde hoogte in contact blijven met het bedrijf, bijvoorbeeld tijdens vakanties.

Zorgdragen voor het personeel

Bij het nemen van beslissing wordt Marlon voornamelijk geleid vanuit het gevoel. “Ik ben een gevoelsmens en natuurlijk moet je ook realistisch en zakelijk zijn, maar toch is de basis in mijn beslissingen mijn gevoel.” Dit sluit ook naadloos aan bij haar functie als HR manager. Het zorgelijke dat in haar zit kan ze hier kwijt. Door de gesprekken die je hebt met de medewerkers. Daar moet wel een goed evenwicht in zitten om het werkbaar te maken. “Verbaal en non-verbaal merken dat mensen tevreden zijn over wie je bent. Marlon is een fijne meid, ze is eerlijk, ik heb wat aan haar!” dat geeft Marlon extra motivatie en een goed gevoel bij haar werkzaamheden. “Mooie is ook, als je die klik niet hebt, om dan die uitdaging aan te gaan om die klik wel voor elkaar te krijgen!”

De volgende keer meer over hoe Jorg tot nu toe zijn weg tot nu toe gevolgd heeft. En daarna kijken we nog met de twee vooruit naar de toekomst van het familiebedrijf!

Heb je deel 3 gemist? “Hoe begeleid je je kinderen om het familiebedrijf over te nemen?”

Benieuwd naar hoe de vervolgstappen naar de toekomst zijn gezet?

Hou dan onze kanalen in de gaten voor het vervolg hierop!